Το να μιλά κανείς για αγάπη είναι υποκειμενικό καθότι ο καθένας αγαπά με το τρόπο του. Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει ο έρωτας;
Γραφει ο Νίκος Μώκος
Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως διαβάζετε το σωστό άρθρο. Είστε στο σωστό site, δεν έχετε μπει κάπου αλλού και αν ο τίτλος και η εισαγωγή είναι παραπλανητικά, η συνέχεια θα είναι πιο to the point.
Σκεφτόμουν όλα όσα έχουν γίνει το τελευταίο 24ωρο και ήθελα να γράψω κάτι για το χθεσινό διπλό. Αλλά δυσκολευόμουν γιατί είναι τόσα πολλά αυτά που ήθελα να πω. Είναι η τριάρα στο Ηράκλειο, είναι το ματς της Κυριακής με την Λάρισα όπου για μια φορά πρέπει να είναι κατάμεστο το ΔΑΚ. Είναι ο ενθουσιασμός της 9ης θέσης. Είναι πολλά.
Προσπαθώντας να βάλω μια σειρά και μια τάξη στο μυαλό μου για όλα αυτά περπατώντας στην πόλη όπως συνηθίζω, είδα τον αξιαγάπητο κύριο Αποστόλη.
Σας έχω ξαναγράψει για τον κύριο Αποστόλη. Λαμιάρα από τότε που ιδρύθηκε, διανύει την 7η δεκαετία της ζωής του και κάθε φορά που η Λαμία κερδίζει το πρόσωπο του λάμπει από χαρά... Σαν μικρό παιδί....
"Νικόλα", μου λέει "τι έκανε η ομαδάρα χθες;"
"Μείναμε" φωνάζει γεμάτος χαρά και υπερηφάνεια...
"Κύριε Αποστόλη" απαντάω, "έχουμε δρόμο ακόμα..." Για να πάρω την απάντηση που πραγματικά με αφόπλισε....
"Κοίτα να δεις, η ομάδα έμεινε. Φαίνεται. Δεν γίνεται να πέσει. Ο κόσμος την αγαπάει. Όλοι την αγαπάμε.. Δεν γίνεται όλη αυτή η χαρά που μας δίνει να τελειώσει. Χθες, ήπια 3 κούπες καφέ για να μην κοιμηθώ, διότι δεν ήθελα να μου φύγει η χαρά...." μου είπε όλος χαμόγελο, τρέχοντας για το σπίτι του για τις μεσημβρινές αθλητικές ειδήσεις...
" Εγώ με το ίντερνετ δεν το κατέχω και καλά, πάω να δω τα γκολ ξανά στις ειδήσεις..."
Ο κύριος Αποστόλης, δηλώνει και εκ του αποτελέσματος είναι, ερωτευμένος με την ομάδα... Η οποία χθες, του έκανε το καλύτερο δώρο για τις 14 του Φλεβάρη.... "Καμία φορά με πειράζει η γυναίκα μου, αλλά κατά βάθος ξέρει πως η ομάδα είναι ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή ενός άνδρα."
Πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, που σκεπτόμενος καμία φορά την αγάπη για αυτή την ομάδα νιώθω περίεργα....
Η Λαμία ανήκει σε όλους αυτούς...Σε όλους μας αλλά λίγο περισσότερο σε εκείνους που την είδαν να δημιουργείται, να ακμάζει, να παρακμάζει και πλέον να πρωταγωνιστεί.... Σε όλους που ξενύχτησαν από χαρά μετά από μια επιτυχία αλλά και σε αυτούς που ξενύχτησαν από λύπη μετά από μια άσχημη μέρα. Η ουσία είναι ότι πλέον μόνο το πρώτο ξενύχτι υφίσταται... Οι δύσκολες μέρες πέρασαν και δεν θα ξαναγυρίσουν...
Σε όλους τους επικίνδυνα ρομαντικούς και τους αθεράπευτα ερωτευμένους με την Λαμία...
Αυτή η ομάδα έχει ερωτικούς δεσμούς με μερίδα του κόσμου, που κάνει πολλούς περισσότερους να πέσουν στην πλάνη της...
Κλείνοντας, σε λίγο πιο ποδοσφαιρικά πλαίσια, η Λαμία πέτυχε την μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη της, και από βαθμολογικής άποψης και από ψυχολογικής και για να υπάρξει συνέχεια θέλει ακόμη μια την Κυριακή στο ΔΑΚ με την Λάρισα....
Πήρε και το πάνω χέρι σε περίπτωση ισοβαθμίας με τους Κρητικούς, αν και όπως διαμορφώνεται η κατάσταση και ρίχνοντας μια ματιά στο πρόγραμμα δύσκολα θα ανταμώσουν οι δύο ομάδες.
Αν κάποιοι περιμένουν τα παιχνίδια με Ολυμπιακό και ΑΕΚ να γεμίσουν το ΔΑΚ, ίσως τότε να είναι αργά.... Αυτό που έχει να τους δώσει μια ενδεχόμενη νίκη την Κυριακή θα τους γεμίσει πολύ περισσότερο...
Αυτά προς το παρόν και τα λέμε πάλι την ερχόμενη Δευτέρα... Με την ελπίδα αλλά και την πεποίθηση πως θα μιλάμε για ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό...
